พรานหัวใจ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๋ง กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เสียงโทรศัพท์ดังจากหัวเตียงของหนุ่มใหญ่เขาพลันขึ้นด้วยท่าทางที่งัวเงียแต่ยังคงความคล่องแคล่วว่องไว เพียงเพราะหน้าที่การงานได้ฝึกเขาให้เป็นคนที่คล่องแคล่วโดยสัณชาตญาณของตำรวจใหญ่วัยอย่าง 44 ปี อย่างเขา เขารีบคว้าโทรศัพท์
"อัฐพล พูดสายครับ"เสียงเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนเเม้นจะพึ่งตื่นนอนก็ตาม
"สารวัตรครับ!มีการรับแจ้งจากท้องที่เราว่ามีคนยิงตัวตายครับผม"

"สาลิกาแก้มชมพู่"

"เร็วๆค่ะ เชิญค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ มีดอกไม้สวยๆสำหรับวันวาเลนไทน์ปีนี้น่ะค่ะ ดอกกุหลาบสีเเดงสดใส พร้อมพรั่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวทั้งหมดเป็นสัญญลักษณ์ของความรักน่ะค่ะเชิญ แวะชมและซื้อได้ตามที่ต้องการน่ะค่ะ สิ่งสวยงามที่มีคุณค่าเหมาะสำหรับรักที่มีคุณค่าของคุณ และคนที่คุณรักน่ะค่ะเชิญทางนี้ค่ะ เชิญค่ะ" เสียงสาวน้อยวัย 9 ขวบ ร้องเรียกผู้คนที่เดินผ่านไปมาให้ซื้อดอกกุหลาบที่กำลังสดชื่นที่วางอยู่บนแผงลอยและแจกันโถใหญ่ เพื่อที่จะขายให้หมดในวันแห่งความรัก โดยที่เธอได้งเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมกับท่าทางที่ร่าเริง ด้วยวัยเด็กที่ดูเดียงสา

"Yesterday becomes history to be learning for tomorrow"

"Once had hurt as die as that moment,
Once who was faithful betray as loose as bottom soul,
Once the first lover had loved me by wrong way,
That the date I got black and blue,
Once I was sitting around the foes wanted to killing me,
That the date my beloved friend she smiled and laughed,
That the date I had forgotten to because of she doesn't meant to me,
Once whole my faithful left there all!,
I love to thanksful that the date .....
To Let Me Be Here ! By right ways,
Right Ones,Right Times!
By Poet Minervenus

ฝืน

"เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย!!!! ไอ้เด็กนรกพเนจรแกจะทำอะไรของแก แกโมยของคนอื่นเขา แล้วยังจะยืนกรานว่าเป็นของตัวเอง ห่าเอ้ยระยำ!บัด โธ่!!!!"เสียงอุทานของยามที่หน้าบริษัทคีตรัมย์พร้อมกับโหมกระหน่ำเฆี่ยนลงร่างน้อยที่น่าสมเพชแลเวชทนาเป็นเยี่ยงนัก ร่างนั้นเปรอะเปรื้อนด้วยรอยการประชุนเสื้อผ้าและบ่งบอกว่าน้ำยังไม่ทันที่จะชำระเจ้าเด็กน้อยที่น่าสงสารอันนี้ได้ ด้วยวัยเพียง 7 ขวบ ได้แต่ยื้อแย่งของที่อยู่ในของยาม พร้อมกับเสียงร่ำให้ของเด็กน้อยที่ไม่ได้เล็ดลอดออกมา แต่มีเพียงรอยน้ำตาจากสองดวงตาที่โศกระทมที่ร่วงไหลดังสายน้ำที่กราดเกรี้ยว ดวงหน้าที่มอมพร้อมกับชีวิตที่น้อยได้พยามดิ้นรนที่จะเอาของสิ่งนั้นคืน
""" อือ อือ อือ อือ อือ " เสียงอื้ออึงจากลำคอของเด็กน้อย
"เฮ้ย มันเป้นใบ้นี่หว่า"เสียงยามร่างกายกำยำตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงอันดัง

ราคาราคิน

1 มกราคม 2551 ที่สถานีหมอชิตอันเป็นช่วงเวาลา 6 โมงเช้า ที่ขบวนรถโดยสารประจำทางจากอีสานและทางภาคเหนือได้รวมผู้คนมุ่งมาสู่ทางของฉิมพลี หรือสวรรค์ก็สามารถมิรู้ได้ เพราะปลายทางของผู้นั้นแตกต่างกัน แต่ทว่า ณ บัดนี้สาวน้อยที่พึงได้เรียนรู้โลกเพียงแค่ 17 ปี เศษ เธอเหมาะกับวัยที่กำลังจะศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย เธอ

......The ballad from the river navy blood...

.......Once close my eyes,

That the moment give up my torn...

Once I thought ,

Because of have passing gone to...

The paradise by peaceful...

Since I saw the river blood ....

Flowing in my eyes..

That sign I knew who had crying to,

Close in mine minds...

Just temporary times...

Fly to charm of the melody in the world..

Body be free....heart and mind so pure..

Kissing on the river I know that navy....

Such as the river flowing currency ..

By beauty of The Greatest God's torn..

Who found on the table of the knight...